St. Antonius van Padua Adit

In 1753 en 1754 werd er gewerkt aan de Sint-Antonius van Padua doorgang. Eigentijdse rapporten vermelden dat “ze een oud werk vonden op 22 láter (ongeveer 40 meter) diepte, en omdat er niet meteen een veelbelovende ader werd gezien, lieten ze het werk voor wat het was”. De doorgang was toen meer dan 250 jaar ontoegankelijk.

Het is een van de vele tientallen mijnen in dit deel van de Kocour-aderzone, in de Hrádecká-heuvel. Het begin van de 17e en 18e eeuw markeerde de eerste grote opleving van de goudwinning sinds de Hussietenproblematiek, na drie eeuwen van verval. De belangstelling van de mijnwerkers concentreerde zich vooral op de Kocoura-zone, waar oude mijnen werden geopend en nieuwe mijnen werden opgericht. De mijnwerkers van Prins Josef Wilhelm Fürstenberg werkten in het midden van de 18e eeuw in de buurt van de Old Curonian Adit.

De beveiliging van de verlaten mijn werd tussen 2005 en 2007 uitgevoerd door het staatsbedrijf Diamo. Sinds 2007 zijn de rechten en plichten van de mijn overgedragen aan het museum.

De eerste bezoekers werden verwelkomd in 2008. De beveiliging van de doorgang werd op een gevoelige manier uitgevoerd met het oog op de toegankelijkheid voor het publiek, door middel van een hout dat in de oorspronkelijke uitgehakte rotsvoeten werd geplaatst. De bezoekersroute is niet alleen uitzonderlijk in Jílové, maar ook onder andere toegankelijke mijnbouwwerken in ons land. Het loopt over twee niveaus en de verbinding daartussen wordt gemaakt door een systeem van zeven ladders en lofts in de oorspronkelijke smalle schoorsteen. Bovendien is de gang niet verlicht, elke bezoeker doorloopt een rondleiding met een echte mijnwerkerslamp. De omvang van de mijn is de grootste van de drie toegankelijke mijngangen, de muren vertonen sporen van handboren en de methode van delven documenteert de technologie die in de 18e eeuw werd gebruikt.